CAPADOCIA & ISTAMBUL

درباره مقصد: کاپادوکیه منطقه ای تاریخی در آناتولی مرکزی است که عمدتاً در استان های نوشهیر، قیصری، کرشهیر، آکسارای و نیغده در ترکیه قرار دارد. به گفته هرودوت[1] در زمان شورش ایونیا (499 ق.م) گزارش شده است که کاپادوکیان منطقه ای از کوه توروس تا مجاورت اوکسین (دریای سیاه) را اشغال کرده بودند. کاپادوکیه از این نظر از جنوب به رشته کوه های توروس که آن را از کیلیکیه جدا می کند، از شرق به فرات علیا، از شمال به پونتوس و از غرب به لیکائونیا و غلاطیه شرقی محدود می شد.[2] ] این نام که به طور سنتی در منابع مسیحی در طول تاریخ استفاده می‌شود، به عنوان یک مفهوم گردشگری بین‌المللی برای تعریف منطقه‌ای از شگفتی‌های طبیعی استثنایی، به ویژه با دودکش‌های پری و میراث تاریخی و فرهنگی منحصربه‌فرد، همچنان به کار می‌رود.

درباره مقصد: استانبول اهمیت تاریخی خود و میراث فرهنگی و معماری شگفت انگیز خود را مدیون موقعیت استراتژیک کامل خود است و تنگه های بوسفر را که اروپا و آسیای کوچک را از هم جدا می کند، به هم می زند. این شهر (که ابتدا با نام بیزانس شناخته می شد، سپس با نام کنستانتینوپل و از سال ۱۹۳۰ به عنوان استانبول) یک گلدان ذوب فرهنگی بود. امروزه جمعیت آن بیش از ۱۳ میلیون نفر تقریباً منحصراً ترکی است و بسیاری از مردم آن مهاجران اخیر ترکیه استانی هستند که با وعده شغل و شغل در این شهر پر جنب و جوش و در حال رشد سریع فریب خورده اند. استانبول دیگر پایتخت این کشور نیست، بلکه نیروگاه اقتصادی و فرهنگی ترکیه است - وضعیتی که نقش آن به عنوان یک شهر فرهنگ اروپا در سال ۲۰۱۰ و جایزه میراث جهانی یونسکو فهرست شده به بسیاری از مهم ترین نشانه های آن، که از مساجد خیره کننده عثمانی و کلیساهای بیزانس و کاتکامب ها گرفته تا ستون های معابد هلنیستی و بقایای دیوارهای عظیم شهر قرون وسطی را در بر می گیرد. اما بیشتر از میراث بیزانس و عثمانی به استانبول وجود دارد. اقتصاد در حال رشد سریع به شکوفایی هنر و صحنه موسیقی کمک کرد، با کثرت میله های جدید، باشگاه ها، گالری های هنری خصوصی، رستوران ها و خروجی های مد طراح.

درباره مقصد: لیسبون به دلیل قرار گرفتن در آن به عنوان شهر هفت تپه شناخته می شود، این شهر در سراسر تپه های شیب دار که مشرف به ریو تاجو هستند، گسترش می یابد. رمانتیک و جهان وطنی، این شهر سقف های قرمز معمولی خود را به بازدیدکنندگانی ارائه می دهد که می خواهند با هر اینچ آن بشناسند. لیسبون با زیبایی طبیعی و فضای آرام خود شگفت زده می شود. پایتخت پرتغال ارائه می دهد بسیاری از موزه ها، کتابخانه ها، بندر بزرگ، کلیساها و کاخ ها و دیدگاه های خیره کننده از لیسبون ریو تاجو یک شهر فقیر و آشفته در نظر گرفته شد. در حال حاضر آن را تجربه کرده است تجدید حیات در سبک قرن چهاردهم و XV، زمانی که آن را بخشی از آن امپراتوری گسترده کشیده از برزیل به هند بود. دلیل این امر نمایشگاه جهانی بود که در سال ۱۹۹۸ برگزار شد، پل جدیدی بر فراز تاگوس ساخته شد و شبکه زیرزمینی شهر بازسازی شد. پس از آن تجدید حیات این شهر به میزبانی چندین مسابقه در طول یورو در سال ۲۰۰۴ ادامه داد، همچنین در سال ۲۰۰۵ جوایز موسیقی تحویل (ام تی وی) را در آنجا برگزار کرد. بسیاری از زیباترین ساختمان های آن مربوط به قرن چهاردهم و XV به ویژه ساختمان هایی است که در ناحیه Belem واقع شده اند. همچنین ساختمان های زیادی از قرن هجدهم وجود دارد که بیشتر در منطقه بایکسا در مرکز لیسبون قرار دارند و تقریباً به طور کامل پس از زلزله ویرانگر که در سال ۱۷۵۵ به این شهر اصابت کرد بازسازی شدند. مرکز تاریخی این شهر که بر روی لاس سیته کالیناس ایستاده است، خیابان های شیب دار و کوچه های زیبا را ارائه می دهد. در سمت غرب شهر، پارک جنگلی مونسانتو، ریه لیسبون، با مساحت ۱۰ کیلومتر و یکی از بزرگترین در اروپا وجود دارد. بندر باشکوه پایتخت دارای ۳ اسکله است که معمولاً برای چندین سفر دریایی مورد استفاده قرار می گیرد و در حال حاضر شلوغ ترین بندر در سواحل اقیانوس اطلس اروپا است. لیسبون شهری است با قرن ها تاریخ و با نگرشی بلندپروازانه، ازدواج تاریخی با مدرن، سنتی با لبه برش. قدم زدن از طریق محله های قدیمی می توان صدای سنتی فادو را شنید و در رستوران های کوچک در شهر بازی کرد. در منطقه hilltop از Bairro آلتو، ده ها رستوران و میله خط خیابان های باریک، با جاز، reggae، الکترونیکا پر کردن هوا و revelers مهمانی تا سپیده دم. کلوپ های شبانه پراکنده در سراسر شهر را استفاده خوب از فضاهای قدیمی، چه در اسکله کنار رودخانه و یا دور در عمارت های قرن 18 جمع شده است. لیسبون خود را به عنوان یک شهر جهان وطنی و پر جنب وجوش به جهان ارائه می دهد، با جایگزین برای هر سلیقه ای، به ویژه در ماه های تابستان که بسیاری از میله ها، تراس ها و رستوران های آن با مردم کهنه شده است.